Vandaag is het zover, de dag dat ik naar Londen reis voor de marathon! Al weken, nee maanden, kijk ik er naar uit, en nu opeens is het zover! Gisteren grote inpakchaos, heb nog nooit zoveel kofferruimte gehad voor relatief weinig spullen. Eén koffertje om in te checken, één koffertje als handbagage, en nog een tas.
De trein van 05.39, de wekker ging om 04.37. Erg vroeg, maar eigenlijk maar een uurtje eerder dan op mijn ‘normale’ sportdagen. Vannacht heb ik al gedroomd dat ik op alle manieren de trein gemist had (en nee, niet omdat ik me verslapen had, maar omdat de russen alles platgelegd hadden. Ja joh, droom groot!).
Douchen, de laatste spulletjes in de koffers, ontbijtje on the go, en wegwezen!
De treinreis ging lekker soepel, en op Schiphol was ook nog alles rustig. Helaas bleek bij het inchecken dat de vlucht vol geboekt is, en dat daarom alle handbagage koffertjes ook als ruimbagage ingecheckt moeten worden. Ik heb de dame met een flinke dosis pure stress verteld dat ze mijn koffertje Niet Kwijt Mogen Raken. Duimen jullie mee?
En nu zit ik met -eindelijk- wat koffie steeds meer te beseffen dat het dadelijk gaat gebeuren. Al tijden leef ik naar deze marathon toe. “De Venloop loop ik relatief rustig, want in Londen gaat het gebeuren”, “deze training ging niet zo, maar dat geeft niet, als het in Londen maar goed gaat”, etc etc.
Daarmee heb ik mezelf natuurlijk een enorme druk opgelegd voor deze marathon, want het moet nu gaan gebeuren! Een scherpe weddenschap daar boven op (misschien durf ik die doeltijd later dit weekend te delen…) helpt niet mee, maar maakt me tegelijk nóg vastberadener er alles uit te halen.
Het weer zit niet mee, zo’n 20 graden wordt er nu voorspeld, met zon. Ik ben een koud-weer loper, dus moet hier echt goed opletten. Ik moet meer dan anders de goede balans zien te vinden tussen mezelf stuklopen en er alles uit halen.
Eerst maar focussen op alles wat daarvoor komt: vandaag bezoeken we de expo, waar ik mijn felbegeerde startnummer ophaal, mijn naam op de wand met alle deelnemers zie staan, me in zal moeten houden om niet alle leuke goodies te shoppen, en het finisher’s shirt al in ontvangst mag nemen.
Mijn aanmoedigingsteam is intussen ook vertrokken, dus alles loopt zoals het zou moeten, en mijn collega’s hebben er alle vertrouwen in, zoals je kunt zien op de titelfoto!
Let’s go London!
Geef een reactie