Aan het eind van de ochtend landden we in Londen, en stonden er twee bussen klaar om ons dwars door de stad te loodsen. De ergste nachtmerrie overkwam een aantal mensen uit onze groep: er waren verschillende koffers niet aangekomen!
Terwijl hier hard aan gewerkt werd door de organisatie, vertrokken we vast richting de Expo, waar we ons startnummer op konden halen. Daar begint de echte voorpret pas. Door een grote boog met de aftelklok tot de start, loop je de expo binnen, waar je direct je startnummer kunt afhalen. 17403 it is! In het roze, want dat is mijn startwave.
Mijn rechterhand werd een klauw, die mijn tasje met startnummer niet meer losliet de rest van de dag!
Vervolgens is de Expo vooral een grote beurs waar je vanalles kunt kopen, van kleding tot souvenirs, en van gelletjes tot goede doelen stands. Je kon je zelfs laten masseren (lekker ontspannen zo tussen alle drukte).
Ik had naambedrukking besteld, om mijn naam op mijn loopshirt te laten drukken, deze staan namelijk niet op het startnummer. Vlug mijn shirt daar ingeleverd en in de tussentijd op zoek naar de muur! Niet de muur die ik bij 32km tegen ga komen, maar de muur waar alle 58.000 namen van de lopers op staan! Een hele puzzel, maar ik had mijn naam gevonden! Een vriendelijke mevrouw wilde er gelukkig een foto van maken, terwijl ik in een onnatuurlijke houding op de grond lag.
Mijn t-shirt opgehaald en een broodje gegeten. Daarna vertrokken we gelukkig vrij snel naar het hotel, want de heenreis duurde door het drukke centrum zeker 2,5 uur. Terug ging wat soepeler, aan het eind van de middag waren we bij het hotel. Na nog een kamerwissel, omdat mijn kamer niet schoon bleek, kon ik me installeren.
’s Avonds heb ik gezellig met mijn broertje, die er ook een lange reisdag op had zitten, gegeten en bijgekletst, het was tenslotte ook nog mijn verjaardag (waar ik zelf allerminst mee bezig ben geweest op zo’n dag, maar hij duurde wel 25 uur). Op tijd naar bed om vooral veel slaap mee te pakken! Op naar morgen en vooral: zondag!
Geef een reactie