In april liep ik vrij onbevangen de 16 km van de Beekloop. Op dat moment, na 6,5 hard te lopen de verste afstand die ik ooit gelopen had. Het enige doel toen was dan ook om hem uit te lopen op een relaxte manier. Rustig van start, en op het eind iets weten te versnellen.
Ik had helemaal niet meer aan de Beekloop gedacht, toen ik besloot om me toch een dag vooraf nog in te schrijven. Bijna 10 mijl, dus een eindtijd van 1.20 zou een mooi doel zijn, maar niet haalbaar op dit moment. Daar had ik immers niet naartoe getraind, en ook niet bepaald rekening mee gehouden qua voedingspatroon. Tot de halve marathon doe ik het alcoholvrij, op enkele goede uitzonderingen nagelaten. Ook hiermee had ik geen rekening gehouden natuurlijk.
Hoe dan ook stond ik woensdag 21 augustus weer aan de start op het terrein van de grote beek. Dit keer redelijk vooraan, omdat ik de laatste keer merkte dat ik me helemaal vastliep in de rustige renners achterin. Dat was toen niet erg, maar nu wilde ik een mooie tijd neerzetten, dus wilde wel meteen weg kunnen.
Na het startschot was ik dan ook vrij snel weg, en zette Strava aan terwijl ik onder de start liep. Telefoon goed weggestopt in mijn belt (aangezien ik deze een week eerder verloor, daarop werd gewezen door mensen die voorbij liepen, want ik had het niet in de gaten, en hij lag op het randje van de kade naast het kanaal… oef!), en met de meute mee gerend. Het voelde als een lekker tempo, dus ik besloot dit even aan te houden en te kijken of dit vol te houden was, en een beetje een mooi tempo was.
Op mijn Apple Watch had ik ook een hardlooptraining gestart, zodat ik daar mijn tempo kon zien. Voor de 1.20 zou ik precies 12 km/u moeten lopen, dus 5 minuten per kilometer. Ik zat daar boven: ca 5:15 per kilometer de eerste kilometers. Daar heb ik me niet druk om gemaakt, en besloten dat dat mijn tempo was: 11,5km/u is ook heel mooi.
Al lopend heb ik meerdere malen gerekend hoe ik dan uit zou komen qua eindtijd: 1.24, nog steeds acceptabel en misschien het hoogst haalbare vandaag.
De Beekloop bestaat uit 4 rondes van 4km, bij elke km staat een aanduiding, je ziet dus op één bordje alle kilometers voor dat punt. Rondje 1 was zo om, het parcours liep in de andere richting dan in april, dus het was even een kwestie van het parcours ontdekken, aangemoedigd worden, en daar waren we alweer aan de start/finish. Rondje 2 vond ik wat pittig. Ik zag het bordje 2km-6km-10km-14km, en dacht: het voelt écht al als 10km, en we zijn pas bij 6km.
Toen heb ik het omgedraaid: die 6 zitten er al op, dus die vergeten we gewoon. Nog 10 te gaan. En 10km hardlopen? Dat kan ik, zonder probleem. Dus hop, knop om, en gaan! De aanmoediging overal hielp hier ook zeker bij!
Na ronde 2 wierp ik een blik op de klok, en zag: 40 minuten precies. Ik was halverwege, dus 2×40 = 80 minuten. Dat is 1.20. Zou het dan toch haalbaar zijn? Ik heb vaker gemerkt dat mijn Apple Watch niet hetzelfde meet als Strava, maar had nooit een idee welke van de twee gelijk had. De tijd verandert niet, en als de afstand hier ook echt klopt, dan ga ik dus harder dan ik dacht!
Dat gaf de juiste boost voor ronde 3, en jawel: ik liep de klok voorbij toen er precies 1u op stond. Ik was vastbesloten pas in het laatste rondje proberen te versnellen, maar wilde dit ook niet te vroeg doen. Pas bij de 14km, hield ik mezelf voor, datzelfde rotbordje uit ronde 2 zou nu mijn eindsprint bepalen. Aangekomen bij dat bordje besloot ik mijn tempo aan te houden en de laatste kilometer bij te trekken. Dat lukte maar redelijk, maar dat maakt niet uit, ik vertraagde ook zeker niet.
Net voor de finish haalde ik mijn telefoon vast uit mijn belt, om Strava op de finish stop te kunnen zetten… 1.20.30! 30 seconden over mijn doeltijd! Meer dan geslaagd wat mij betreft! En het belangrijkste: ik was nog niet compleet leeg, zoals wel het geval was toen ik mijn 10 mijl PR rende.
Dit gaf de goede boost op weg naar mijn ambitieuze streeftijd voor de halve marathon!
Geef een reactie