Nu ik de (halve) marathon van Eindhoven in het vizier had, was ik wel nieuwsgierig naar hoe zo’n evenement in zijn werk gaat. Startvakken, startnummers, bekertjes water langs de kant, aanmoediging, waar moet ik rekening mee houden? Op woensdag 24 april stond de Beekloop in Eindhoven gepland, een perfecte gelegenheid om het eens mee te gaan maken.
Er was de keuze uit vier afstanden: 4, 8, 12 of 16km. Kortom: 1 tot 4 rondjes van 4km over het terrein van GGZ de Grote Beek. Hier ging ik me voor inschrijven! Ik wilde niet te laag inzetten, maar ook niet te hoog. 12 km had ik gelopen op de dag van vertrek naar Chili, dus laat ik me voor deze afstand inschrijven.
Het weekend ervoor sprak ik vriendin N., die twee keer een halve marathon gelopen had. Ze zei: “Lot, de 12 ren je al, dus de 16 kun jij!”
Op dat moment geloofde ik daar nog niet zo in, maar in de dagen daarna begon ik er een beetje aan te proeven en besloot dat doelen hoog moeten liggen: ik ga me gewoon alsnog inschrijven voor de 16, en als ik dat niet red, dan is dat geen schande.
En zo kwam het dat ik op 24 april om 18.45u ‘s avonds stond te vernikkelen voor de start van de Beekloop. Om me heen leek iedereen warmer gekleed dan ik, in mijn shirt en short. Er werden driftig sprintjes getrokken om warm te lopen (of warm te blijven), lunges gedaan, gerekt en gestrekt. En ik hield me maar op de achtergrond, leverde op het laatste moment mijn trui en tas in bij de garderobe en liep richting start.
Daar kwam ik stomtoevallig Jacobijn tegen, mijn koorgenootje, die ook meeliep. Ze prentte me in vooral rustig te beginnen en me niet gek te laten maken. Dat was al mijn plan, maar fijn dit bevestigd te krijgen!
Heel kalm ging ik van start, en liep zo de eerste vier kilometer, een beetje kennismaken met het parcours. Al vlug had ik het niet meer koud en was ik blij dat ik niks warmers aan had.
Op het eind van rondje 1 stond Marcel klaar om me aan te moedigen, met de ondergaande zon op de achtergrond begon ik vol energie aan rondje 2. Een klein beetje durfde ik al te versnellen, zo rustig was ik van start gegaan.
Ook dit rondje ging gesmeerd, ik was op de helft! Marcel stond steeds ergens langs de kant om me naar de eindstreep te juichen, en zo maakte ik de vier rondjes lachend vol. Er zat zelfs nog een eindsprint in, en met een brede glimlach kwam ik over de streep. Jacobijn had me nog opgewacht om me te feliciteren, en trots aan de koorgenootjes te laten weten dat ik 16km uitgelopen had.
Op de fiets naar huis kwam het met bakken uit de lucht, en compleet nat en onderkoeld kwamen we thuis. Vanuit een heerlijk warm bad appte ik vriendin N om haar te bedanken dat ze bij me had aangedrongen op de 16km.
”Ja joh Lot, wie had dat gedacht, een jaar geleden?”
– Joh, wie had dit 7 weken geleden gedacht?
” Hoezo, hoe ver rende je toen?”
– 0 km, ik begon 6,5 week geleden voor het eerst.
De verbazing was groot, bij haar, maar ook bij mij: maakte ik zo’n sportieve indruk dat ze dacht dat ik dat al vaker deed?
Maakt niet uit, feit was dat ik vandaag 16km, net geen tien mijl gelopen had, met een grote glimlach, met eindsprint en honger naar een volgende wedstrijd.
Tijd: 1.36.33 (maar die deed er totaal niet toe voor mij)
Geef een reactie