In de aanloop naar een marathon lees je vanalles. Zeker als je, net zoals ik, een beetje doorslaat en alles leest wat er te lezen valt: van Facebookgroepen tot boeken over hardlopen en voeding en van alle mogelijke tijdschriften tot verschillende blogs van mensen zoals ik.
Ik lees over de juiste voeding, de juiste kleding, de juiste voorbereiding, taperen, fuelen, aeroob en anaeroob, en je leest allemaal waarheden over niet te hard van start gaan, de man met de hamer, en alles wat je onderweg zoal kunt tegenkomen.
Een veelvoorkomende uitspraak die ik teruglees is: “de training is de échte marathon, de 42,195km is de beloning”. Waar ik maandenlang daarover mijn schouders ophaalde, begin ik die wel echt te voelen. De kilometers beginnen op te tellen, en dat valt me absoluut nog niet tegen. Maar alles begint, meer dan ooit, om het hardlopen te draaien.
Zelf wil ik die concessies nog wel doen, een paar weken geen alcohol, beter op mijn voeding en slaap letten, en het weekend van een lange duurloop zorg ik dat ik op zaterdagavond op tijd in bed lig. Het is even doorbijten, maar ik wil dat ik op 27 april kan zeggen dat ik álles heb gedaan aan welke tijd ik dan ook mag lopen. Niets zo pijnlijk om over de finish te lopen en te denken: “wat als ik nou iets beter mijn best had gedaan?”
Mijn omgeving moet een beetje wennen aan deze nieuwe Lotte. Bij de kookclub werd bij elk gerecht gevraagd wat ik van de wijn-spijs combinatie vind, collega’s zijn elke vrijdagmiddagborrel verbaasd dat ik dit nog steeds volhoud (snap ik), en op een zonnige middag op de daktuin moet ik ook de buren uitleggen dat ik écht even niet drink.
Vandaag stond er 32km op het programma, wat betekent: tickets voor dat gave feestje gisteren in Antwerpen in de prullenbak, want weinig slaap is ook geen goede voorbereiding. Vanaf mei halen we het dubbel en dwars in!
Het plan voor mijn 32 km was de trein naar Den Bosch, en vanaf daar terug rennen. Onderweg zouden er verschillende waterpunten van Brabant Water zijn, waar ik even kon drinken, want geen water brak me op bij de 30 km twee weken geleden. De watertappunten waren in kaart, de route was in beeld, kleren hingen klaar, en toen ik voor het slapengaan een trein wilde uitzoeken, bleek dat er NS bussen reden in plaats van treinen. Bummer! Dat gaat zelfs mij te ver, dus besloot ik in de omgeving van waterpunt naar waterpunt te rennen.
Dat ging goed, behalve dat punt 2, 3 en 4 allemaal niet werkten. Een flesje spa bij de benzinepomp dan maar. Dankzij punt 1 wat wel werkte, en de spa, ging het wel een stuk beter dan twee weken geleden, en werden het zelfs bijna 36km door de omwegen.
Ik heb nog steeds ontzettend plezier in het trainen, en het naar het doel toewerken, en hoop echt dat die marathon echt die beloning gaat zijn! Vooral ben ik nu bang voor het zwarte gat daarna… Wat moet ik toch na de marathon?
Ik heb nu nog geen idee, maar vrees dat ik wel weer een leuk doel vind!
Geef een reactie