Ik ben volmondig een ochtendloper, laat ik daar maar meteen mee beginnen. Fijn he, meteen de clou van het verhaal, hoef je niet helemaal naar beneden te scrollen en kun je desgewenst nu stoppen met lezen.
Dat ochtendlopen is een klein beetje uit nood geboren, toen het vorig jaar zomer warm was (ja we hebben toch een paar warme dagen gehad…). Na het werk, helemaal moe van de hitte nog eens in de warmte lopen: ik heb het wel eens gedaan, goed ook voor de hitte training, maar ik ga er niet goed op.
Lekker in de ochtend is het bovendien lekker stil in de stad, en kom je hier en daar hooguit een gelijkgestemde vroege vogel tegen. Niet eindeloos wachten voor stoplichten, en bovendien makkelijk de bosjes in schieten voor een sanitaire stop in het donker.
Daar bovenop is het een cadeautje na de werkdag: een helemaal vrije avond waarop ik niets meer hoef! Nog even iets afmaken op kantoor? Geen probleem, ik zit niet op hete kolen omdat ik nog moet sporten.
Vrijdagmiddagborrel? Geen probleem, want ik heb mijn kilometers er al op zitten! (Overigens doe ik die de komende weken alcoholvrij, tot de marathon!)
Sinds vanmorgen is mijn ochtendronde tussen 6.00u en 7.00u nóg mooier, want precies in dat uurtje wordt het licht. Ik loop in het pikkedonker de deur uit, en voor ik thuis ben heb ik mijn lampjes al uitgezet.
Zonder bewolking ren ik door een palet van prachtige kleuren en een voorzichtig kiertje van de eerste zonnestralen op de hoge gebouwen.
Nog een paar keer hier van genieten, dan ren ik alweer met licht de deur uit. Maar wanneer het dan binnenkort zomertijd wordt, komt deze zonsopkomstloop hopelijk nog een paar keer terug! (en anders zetten we gewoon de wekker wat eerder…)
Geef een reactie