Zo’n 13 jaar geleden woonde ik in Tilburg en vond ik die Tilburg Ten Miles elk jaar maar overdreven. Ga een halve marathon lopen, of ga ergens anders rennen, maar altijd dat gedoe met de halve stad die afgesloten en onbereikbaar was, pfff.
Nou goed, nu denk ik daar anders over… Toen de inschrijvingen open gingen, heb ik me direct ingeschreven. Twee weken voor de halve marathon van Eindhoven, de ideale generale repetitie!
Na mijn uitputtingsslag vorige week was ik nog wat twijfelachtig over wat erin zou zitten vandaag, bovendien werd ik allesbehalve uitgerust en energiek wakker.
Gelukkig is het maar een “generale”, over twee weken gaan we écht knallen.
Mijn streeftijd was 1u20, maar ik besloot vanmorgen vroeg al dat alles onder de 1u25 vandaag prima zou zijn. Soms is het zo’n dag, en daar leg je je dan bij neer.
Ik wilde graag met de Pacers meelopen om te ervaren hoe dat gaat, en zo te kunnen afwegen of dat in Eindhoven ook prettig zou zijn.
Drie Pacers met een tijd van 1u20 stonden in het startvak klaar, ik kwam voor hen uit in het vak. Voor me stond iemand die zei: “ik blijf gewoon voor de Pacers, dan is het goed”. Vond ik een prima plan!
En van start! Ik liep lekker weg, niet te snel zoals in Eersel, maar wel op een lekker tempo. Het parcours was breed genoeg zodat er ook zeker genoeg ruimte was, en het niet te druk was.
De eerste kilometers liep ik op gevoel, want ik had mijn Apple Watch niet aangezet omdat deze data toch niet heel secuur zijn. Daar kreeg ik wel spijt van, want nu liep ik echt in het luchtledige. Bij kilometer 3 heb ik hem daarom aangezet, zodat ik in elk geval de tijden kon volgen.
Hoe dan ook: ik ging lekker! Voelde me erg energiek, en genoot van elke stap. Werkelijk overal stond enthousiast publiek, dat deed ook veel! Bij km 5 zag ik op de klok iets meer dan 26 minuten staan. Hmmm balen, dat was niet mijn streeftijd… Maar al snel bedacht ik dat dat de “guntime” was, en omdat ik later gestart ben, ik waarschijnlijk wel onder de 25 minuten zou zitten.
Doordat ik de app had gedownload, kreeg ik al snel na het passeren van de 5km een push melding: 24.37 was mijn tijd voor de 5km. Tóp! Nu niet overmoedig worden, maar ook niet wegzakken, zo door blijven gaan en vooral genieten!
Over de Schouwburgring werd het weer drukker met publiek, iedereen las mijn startnummer en riep me toe. Ik juichte bij elke aanmoediging en kreeg hier steeds meer energie van.
Rond de 12km werd het wat pittiger, langs de Piushaven was het publiek nog steeds enthousiast en uitzinnig, maar de bestrating was rúk en ik had het gevoel dat ik verslapte. Niet aan toegeven, maar ook niet teveel willen versnellen, zo prentte ik mezelf in. Langs de Spoorlaan kwam de energie weer terug. Ik rende langs de plek waar ik 14 jaar geleden gewoond had, en kwam daarna langs alle bekende plekken: 013, waar ik menig concert gezien heb, en de Korte Heuvel, waar veel katers zijn oorsprong hadden. Maar niet nu, nu was ik topfit, deed mijn oortjes uit en genoot van de aanmoedigingen langs de lijn.
Of er nu ook een Lotte achter me liep, of dat het allemaal voor mij was: het maakte niet uit, ik putte er alle energie uit!
De laatste kilometer, ik durfde wel een tandje bij te zetten nog, en zweefde op een pure high de finish over!
Na de finish werd ik nog bedankt, kennelijk was ik voor iemand de perfecte haas geweest 😀
Een eindtijd van 1.17.34: ik had het niet durven dromen!!
Loopmaatjes Wim en Henri stonden me op te wachten en hadden ook allebei hun gewenste tijd meer dan gehaald.
Die ambitieuze tijd voor de halve marathon kon nog wel eens gewoon gaan lukken over twee weken! 🔥🏃♀️
Geef een reactie