Terug naar fabrieksinstellingen!

Een harde reset, dat is wat we gaan doen. Na Londen ging de opbouw redelijk, al duurde dat natuurlijk langer dan ik dacht (hoezo opbouwen? Ik kon 42 km rennen, waarom lukt minder dan niet ook gewoon?).

Na enkele weken behouden zat ik weer op de ‘normale’ kilometers: maandag loslopen 6km, woensdag en vrijdag 11 km met intervallen en op zondag duurloopjes van 10-18 km. Braaf volg ik als altijd het schema van mijn trainer Wim.

Sinds een week of twee ging het weer stram. Ik krijg wat rare pijntjes (wat vage klachten in mijn heup, last van mijn linkerarm als ik hem strek) en het hele lijf voelt moe, bijna grieperig. Wat normaal op maandag als loslopen voelt, is nu bijna een worsteling.

Stap 1 is het besef: misschien is het ook allemaal een beetje veel. Ben ik gewoon toe aan vakantie? Ik dender gewoon maar door, begin oktober ben ik een paar dagen in Frankrijk geweest en sindsdien is het vrijwel elke ochtend om 5.40u de wekker, om om 6.00u te gaan rennen of naar de sportschool te gaan. Zeven dagen in de week sporten.

Stap 2: oké, het is wat veel, maar hoe kan ik dit gecontroleerd afbouwen? Ik wil namelijk wel per se de lol in het sporten houden, zowel het rennen als de krachttraining. En eerlijk is eerlijk: ik ben ook een beetje bang om aan te komen.

Zondag stonden er 16km op het programma, die gingen redelijk. Ik moest er echt langer in komen (dat ik er in moet komen is op zich al nieuw), en heb deze wel op karakter uitgelopen. Continu op houding letten, pijntjes, allerlei ongemakken maakten het bijna een worsteling. Maar circa 1,5u over gedaan, geen slechte tijd.

Vervolgens open in Strava en zie ik voor mijn gevoel iedereen sneller en verder en vooral: soepeler lopen. Een klein stemmetje zei dat ik dat anderhalf jaar voor andere mensen ben geweest, maar dat telt natuurlijk niet als je je zo voelt.

Maandag 6km loslopen. Deze voelen wel vaker wat stram, maar ik merk echt dat het loslopen is: de boel moet dan echt even loskomen en zo begin ik de week relaxed. Maar gisteren was het een worsteling, 16km lang.

Tijd voor overleg met Wim! Mijn trainer, die nog maar eens benadrukt dat dit juist menselijk is, erbij hoort, en dat hij verbaasd is dat me dit nu pas overkomt. Ook hij heeft dit ervaren, en is daar uit gekomen. Een nieuw plan dus! Resetten! Van 4 keer hardlopen en 3 keer sportschool naar 3 keer hardlopen en 2 keer sportschool.

De komende twee weken in elk geval veel minder kilometers lopen en minder intervallen, maar wél blijven gaan. Bij trainingen overslaan raakt het einde zoek, aldus Wim (en ook mijn angst), en hij verzekert mij dat ik die kilometers echt wel in mijn benen heb, dat is het probleem niet. Rust kan me juist sneller maken. En zo niet, dan niet, maar op deze manier ga ik die halve marathon van Eindhoven niet eens uitrennen. Laten we dus nu pas op de plaats maken!

En zo lig ik op dinsdagmorgen nog in bed, in plaats van bij de sportschool te staan. Ik voel geen onrust, ik vertrouw wederom op het proces en het schema. Morgenvroeg staan er 7 rustige kilometers op het programma, en donderdag weer de sportschool.

Even terug naar de fabrieksinstellingen, en dan Lotte 3.0 eruit zien te halen! (In welke vorm dan ook)