”Waar haal jij je energie vandaan?!?” Vroeg mijn looptrainer me onlangs. Ik haalde mijn schouders op en zei: van het rennen krijg ik juist energie!
Ik zat in een heerlijke vibe: elke dag sporten, de ene dag hardlopen volgens mijn schema, de andere dag naar de sportschool voor krachttraining. En op maandag zelfs beide, als ik een herstelloopje van 3 of 3,5 km op het programma had staan.
Op mijn Apple Watch zat ik op een winning streak om elke dag mijn activiteitsringen vol te maken en ik voelde me er allemaal heerlijk bij.
Afgelopen weekend stond Ibiza in de agenda. Een weekend van veel plezier en weinig slaap. Zo bleek meteen de eerste avond, toen ik door de alcohol (ik drink al wéken niet, maar maakte een uitzondering voor dit weekend) zo heb liggen woelen dat ik volgens mijn horloge maar 1u10 slaap gehad heb. En dat kon wel eens kloppen…
Om 8u was ik wakker en bedacht dat nog twee uur woelen me zéker niet fitter zou maken. Mijn hardloopschoenen waren mee, dus, aan met die schoenen en gaan met die banaan! Ik wilde zoveel mogelijk mijn schema volgen nu de Tilburg Ten Miles en de halve marathon dichterbij kwamen.
11 km stonden op het programma, het werden er 10, maar wel lekker langs de kust, met de voorgeschreven intervallen, én ik kreeg er een flinke boost van.
Onverwoestbaar was ik!! In de middag lekker gevaren, met mijn snoet in de zon, heerlijk een late lunch op Formentera, en ‘s avonds stond David Guetta op het programma. 💃
Ik haalde er alles uit! Eenmaal op de dansvloer voelde ik me wel moe worden, wat zou ik lekker slapen straks!
En toen ging het lampje uit… ik kon nog aangeven dat ik me niet lekker voelde, maar het ging erg snel. Tussen twee mensen in naar buiten, en daar werd ik wakker…
Kennelijk waren mijn lippen helemaal blauw geweest, ik was doorweekt van het zweet, maar voelde me een stuk beter dan net op die dansvloer!
Gelukkig had ik hele lieve mensen om me heen die een beetje voor me zorgden (en liet ik dat ook gebeuren… laat ik nou eens één keer niet de sterkste willen zijn…)
In de taxi naar het hotel werd tegen me gezegd: “je vraagt ook wel érg veel van jezelf, moet je dat wel doen?” POH die kwam binnen op dat moment!
Inderdaad… moest dit? Misschien wel, ik voelde me er goed bij. Maar het moet natuurlijk geen obsessie zijn.
De dag erna was er fysiek gelukkig niks meer aan de hand (ik ben nog bijgevoerd met Snickers en cola in het hotel 🤪), en ‘s avonds bij de borrel besefte ik: het is 00.30u! Mijn activiteitsringen zijn niet vol geweest gisteren! Een hele korte paniek, want mijn streak duurde 112 dagen! Maar daarna kwam de berusting: gelukkig. Dit kon ik loslaten!
Voor de zondag stond er 19km in mijn schema. Deze heb ik uitgesteld, wat ik erg verstandig vond van mezelf, maar ook héél lastig… Liggend aan het strand heb ik die middag nog 2km gelopen, leuk voor Strava 🏃♀️ maar dat was het voor de zondag.
Maandag thuis heb ik keurig de 19km gelopen, en hier ook van genoten. Ik had er ook echt weer zin in, was fit en heb ze alle 19 (en een halve als toetje) heerlijk gerend.
Het is even zoeken naar de juiste balans, ik moet over mijn grenzen heen gaan om ze te leren kennen blijkbaar, maar ik ga weer leren ontspanning inbouwen!
Dat gezegd hebbende: deze blog komt live vanuit een warm bad 🛁.
Iemand zei maandagochtend tegen me: “Lotte jij bent onverwoestbaar, of niet?” Mwoahhh…
En nu fatsoenlijk en rustig opbouwen naar de Tilburg Ten Miles zondag, zodat ik van die 16100 meters ook elke meter geniet!
Laat een antwoord achter aan Marion Reactie annuleren